به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام مهدی جبرائیلی تبریزی در یادداشتی به موضوع سفر پاپ به عراق پرداخته است:
سفر پاپ فرانسیس به عراق فی نفسه اتفاقی خوب و مثبت ارزیابی می شود و اصولا در تجربه تاریخی ما فراوان وجود دارد.
در زمانه ای که یهود و نصاری کنشی تحقیرآمیز و توهین آمیز با همدیگر داشته اند (بقره/ ۱۱۳)، اسلام گفتگوی مسالمت آمیز و منطقی را در شکل جدال احسن برگزید و همگان را به آن فراخواند.
گفتگو با مخالفان، ریشه در زمان خلقت آدم (ع) دارد. خالق متعال هرچند که می توانست از سر اقتدار سوال فرشتگان را در مورد آفرینش ایشان بی مورد دانسته و آنان را به سکوت وا دارد، اما از راه اقناع منطقی به سوالاتشان جواب داد.
پیامبراکرم (ص) و امامان معصوم (ع) نیز با مخالفان و موافقان به مناظره پرداخته و روش علمی را در این مورد برگزیده اند که بخشی از آن را مرحوم طبرسی در کتاب ارزشمند «الاحتجاج» گردآوری نموده است.
وی در مقدمه کتاب بحثی درباره جدال و اقسام آن نموده و نمونه هایی از جدال احسن پیامبر (ص) با کفار که در قرآن ذکر شده (عنکبوت/ ۴۶) آورده است.
گفتگو با محور مشترکات ادیان مورد تاکید و تایید قرآن است (آل عمران/۶۴). مسأله اصلی توحید و وحدانیت است که فلسفه ارسال رسل و انزال کتب هم بدلیل دلالت و راهنمایی بشر بسوی آن است و اگر اتفاق می افتاد و بیافتد، جهان متحول خواهد شد.
اما پیرامون سفر پاپ به سرزمین های سوخته به آتش ظلم و فتنه مشرکان زمان را نباید اتفاقی عادی تلقی کرد و آنرا در حد یک خبر تنزل داد.
آنچه در طول چند سال اخیر در عراق و سوریه توسط داعش و قبل از آن توسط رژیم آدم کش صهیونیستی در سرزمینهای اشغالی و نیز لبنان و بحرین ویمن و افغانستان اتفاق افتاده، پاپ چه نظری دارد؟
تاحالا چه اقدام عملی در این مورد داشته است؟ آیا او از جنایات اسرائیل و داعش در مورد مسیحیان اطلاعی دارد؟ باید از او سوال شود که زمانی که مردان عاشورایی در دفاع از مسیحیان و دیگر پیروان ادیان و مکاتب، به خون خود غلطان می شدند، چرا هیچ واکنشی نشان نداد؟ و چرا الان حرفی در آن مورد نمی زند؟ باید عظمت و اقتدار مکتب حسین (ع) را به او یادآوری کرد.
او باید موضع خود را نسبت به رابطه آمریکا و داعش و نوع واکنش ایران و هزینه های جبران ناپذیرش در این راه مشخص کند.
اکتفا به جلسات دیپلماتیک و فرمالیته دیگر دردی از جامعه بشری را دوا نمی کند. پاپ باید در مورد تروریسم بیولوژیک کرونایی علیه بشریت نظر خود را با صدای بلند اعلام کند. رهبری معنایی غیر از این دارد؟
اسلام در دوره عزت تاریخی خود و رسیدن به قله های اوج قرار دارد. این را مدیون مجاهدت مجاهدان راه حق و ایثارگری و نثارگری مردانی همچو حاج قاسم و درروشنای رهبری امام و رهبرعزیزمان هستیم.
دوره کنش انفعالی و اتوکشیده دیپلماتیک دیگر به پایان رسیده و باید مدعیان متظاهر را به چالش کشاند.
باید مباهله ای تشکیل داد تا حقانیت از پساپرده نفاق نمایان شود.
تا غبار از چهره حق و حقیقت نزداییم؛ تاخت و تاز باطل در تاریک خانه جهالت همچنان ادامه خواهد داشت. تاخت وتازی از جنس داعش و اسرائیل و کرونا. باید نور حقیقت در جهان برافروخته شود.
پاپ را باید به چالش کشاند. در همان سرزمینهای به چاله وچوله تبدیل شده. باید او عراق را ببیند و بداند چه شبها و روزهایی برآن مردمان جان و مال و ناموس به تاراج گذشته است؟ او باید بگوید چرا سکوت کرده است؟
